Na een grafische opleiding, ging Merel aan de slag als grafisch kunstenaar. Maar ze vond pas echt intens artistiek geluk begin jaren ‘90 toen ze aan het schilderen sloeg. “Vooral het creatief-organische groeiproces dat zich voltrekt wanneer ik voor een canvas sta, vind ik fascinerend.
Eén van de eerste grote tentoonstellingen van Merel vond inspiratie in haar Afrika-reizen. Dat resulteerde telkens in een kleurenfestijn waarin diverse dieren en landschappen de boventoon voerden. Maar gaandeweg eisten de persoonlijke gevoelens, die ze ervoer tijdens haar trips, steeds meer hun plaats op. Dieren werden mensen, landschappen werden abstract en de werken scoorden alsmaar hoger op de emotieladder.
